Stop met ontkennen dat het anders kan

Dat het leven geen sprookje is dat weten we inmiddels allemaal wel. Maar dat wij mensen grotendeels alles zelf in handen hebben dat willen mensen niet altijd zo zien.

Dat het leven geen sprookje is dat weten we inmiddels allemaal wel.
Maar dat wij mensen grotendeels alles zelf in handen hebben dat willen mensen niet altijd zo zien.
In de regel is het zo dat men elkaar vaak de schuld geeft van de nare dingen die wij op ons pad krijgen maar dat is maar deels een waarheid.
Wat is überhaupt waarheid?
Zijn je gevoelens waarheid omdat jij ze voelt, of zijn je gevoelens ingefluisterd door anderen?
Is het nare gevoel dat je hebt van jou, of is het van de mensen waar je mee in verbinding staat?
Voel je dat je klaar bent met een situatie en kun je er niet uit ontsnappen, omdat je dat denkt , of omdat dit echt zo is?
Niemand hoeft een gevangene te zijn van een situatie.
Alles waar we inzitten of in terecht zijn gekomen hebben we uiteindelijk zelf gecreëerd, zij het door dat je zelf beslissingen hebt genomen of dat anderen dit voor jou hebben gedaan.
In het eerste geval is het zo dat je dan zelf hebt aangezet tot hetgeen je inzit en in het 2e geval ook want je hebt toestemming gegeven aan de ander om voor jou te beslissen.

We zijn wel allemaal verbonden met elkaar maar je mag niet je autonomie verliezen door alles uit handen te geven.
Het is nimmer de bedoeling je kracht aan anderen weg te geven en daardoor het slachtoffer te worden van degene die je in bedwang houdt.
Dat is misschien wel een boute uitspraak, maar realiseer je dat daarmee juist het begin van afhankelijkheid ontstaat.
En dit is iets wat zo vaak gebeurt in relaties of gezinnen, familie.
‘’Dat kan ik niet jij kan dit beter dan ik’’ een veelgehoorde uitspraak.
Ik lees eerder ‘’ik heb daar geen zin in, ‘’doe jij dit maar’’.
De ander paaien omdat het dan lijkt alsof de ander daar geweldig goed in is.
Zo manipuleren we elkaar de hele dag door.
En doordat we er allemaal in min of meerdere mate mee te maken hebben zij het dmv onze kinderen, ouders of vrienden sluipt het erin zonder dat we er erg in hebben.
We zijn ook niet altijd in staat om adequaat te reageren op een situatie en daardoor vergeten we wel eens consequent te zijn.
Wat dan uiteraard de weg dan vrij maakt voor degene die ons aan het bespelen is. Ikzelf heb de vervelende gewoonte om alles voor anderen op te knappen, omdat de anderen te lui zijn of het inzicht ‘’zoals ze zelf zeggen’’ niet hebben in een situatie.

‘’Wat ik dan voor het gemak vergeet’’, is dat ikzelf ook alles heb moeten leren, en aandacht heb moeten geven aan situaties.
Zo zie je maar we lopen er allemaal in met open ogen.
De mens is zeer geraffineerd in het bedenken van smoezen of gebruikt elkaar om de minder leuke klusjes op te knappen.
Ach jij doet het altijd zo goed, en of ja ik doe het een volgend keer wel.
Veel laten we dus zelf gebeuren om de lieve vrede te bewaren?, of omdat we niet beter weten en dus ook gevangen zitten in ons eigen gebrouwen systeem?
We zouden beter eens stoppen met ontkennen dat het allemaal anders kan.

Dat er niet voor niets regels zijn, en zeker gedragsregels waardoor het voor iedereen in huis eens wat makkelijker kan zijn.

De meeste ouders laten hun nog thuiswonende kinderen veel te vrij en deze profiteren daar lustig van.
Dus ja mama zal het wel doen want dat doet ze mijn hele leven al, en of ik ruim dat wel op en dat de hele dag laten liggen.
Een zeer ergerlijk gedrag waar ik zelf mijn wenkbrauwen nog wel eens flink voor optrek.
Zoveel ouders hebben de gewoonte om kinderen flink te verwennen.
Dit zou eens mogen stoppen. Het begint uiteindelijk allemaal thuis onder het dak van de ouders.
Wat denk je dat een kind wat gaat samenwonen voor de kiezen krijgt met een partner die juist wel graag van orde en netheid houdt?
Juist, problemen met de partner en onvrede in de relatie en dit begint al meteen.

De vrouwen van tegenwoordig werken ook, en al zeker als er kinderen komen dan wordt de druk te groot.
Regelmatig hoor ik dat vrouwen in een burn-out zitten omdat ze te veel stress ervaren vanwege het gezin.
Daarom zijn er regels die iedereen gewoon moet naleven en ik hoor je al denken regels zijn er om doorbroken te worden, maar als je samen in een huis woont dan heeft iedereen zich gewoon maar te houden aan de gedragsregels dat maakt het wel zo prettig voor mekaar.
Het leven is al lastig genoeg.
Afspraken nakomen is ook zo een ding.
Als je eenmaal een afspraak hebt gemaakt met elkaar hou je daar dan aan ook dat maakt het leven voor elkaar een flink stuk aangenamer.
En als het zo heel moeilijk is om je hieraan te houden dan is het misschien handig om je eigen plek te zoeken, dan heeft niemand meer last van elkaar.
Leven en laten leven kan alleen maar als er respectvol met elkaar wordt omgegaan en iedereen de grenzen van de ander respecteert.
Als dat niet mogelijk is dan is er ook geen leven mogelijk samen.

Mocht je zelf in zo een situatie zitten of er eens over willen praten met mij of de een van de collega’s schroom dan niet om het contact op te nemen.

Hartegroet,
Lis